Nederlands kampioen light-verse-dichten
Zondag 31 oktober jl. ben ik voor de tweede maal Nederlands kampioen light-verse-dichten geworden. De finale vond plaats in Emmen, voor een gezellig publiek en een deskundige jury.
Mijn optreden is op YouTube te zien via deze links: filmpje 1 en filmpje 2 (allebei ongeveer 4 minuten).
Hieronder de teksten van mijn winnende gedichten.
Paradijsvijver
‘Bah!’ sputterde Eva, ‘hier spring ik niet in.
Geen jetstream, geen bubbels, het water ziet grijs.’
‘Kom op zeg!’ zei Adam. ‘Is dit je te min?
Het is hier verdorie geen zwemparadijs!’
Huisdier
Mijn kat is niet te evenaren
als metgezel die mij devoot,
gezellig spinnend aan kan staren
en zo mijn levensvreugd vergroot.
Toch heeft zo’n huisdier ook bezwaren:
ze blijft het hele jaar verharen,
zodat ik op den duur besloot:
toch liever maar een vrouw op schoot.
Erfenis
Toen grootpa op zijn sterfbed lag,
verdeelde hij de boel.
Michiel gaf hij een leuk bedrag
en Teun zijn luie stoel.
Trees had hem altijd gechauffeurd,
haar gaf hij dus het meest.
Ik was als laatste aan de beurt,
hij gaf spontaan de geest.
Villa Nel
(een villanelle)
Ik wil niet naar Hotel Le Ciel,
ik heb genoeg van dat exquise,
ik wil gewoon naar Villa Nel.
Al schijnt de zon in Neuchâtel,
- mijn vrouw kan ik er altijd pleasen -
ik wil niet naar Hotel Le Ciel.
Ik ben verknocht aan Blauwkapel,
ondanks de neerslaganalyse,
ik wil gewoon naar Villa Nel.
Wat moeten wij als doorsnee stel
bij al die éminences grises?
Ik wil niet naar Hotel Le Ciel.
Geen entrecote, geen zalmforel,
geen crème brûlée, geen moussesurprise,
ik wil gewoon naar Villa Nel,
naar mijn spontane totebel.
Kroketten zijn haar expertise.
Ik wil niet naar Hotel Le Ciel,
ik wil gewoon naar Villa Nel.
De dichter en zijn dochter
Tot zijn dochter sprak de dichter:
‘’k Wil mijn nieuwe bundel lichter,
meer toegankelijk en zachter,
anders blijft de verkoop achter.’
‘Vader,’ sprak de dochter schuchter,
‘was u maar wat vaker nuchter.
Vroeger was uw werk oprechter,
door de drank presteert u slechter.’
‘Onzin!’, sprak de dichter krachtig.
‘Maak je vader niet neerslachtig.
’t Is alleen wat te godvruchtig.
Illustreer het, fris en luchtig.’
Ach, de dochter moest wel zwichten,
want haar aard was vrede stichten.
Naarstig deden zij hun plichten:
vijftig plaatjes, tien gedichten.
Langzaam raakten ze verknochter,
hij waardeerde haar, hij mocht ‘r!
Door de inbreng van zijn dochter
steeg de omzet, hij verkocht er
achttienhonderdachtentachtig.
Lachend riep hij : ‘Allemachtig!
Is mijn poëzie niet prachtig?’
En ze vierden het eendrachtig.
Kortjakje
Haar rok en jak zijn altijd kort
als zij ter kerke gaat of sport,
zodat het nooit aan aandacht schort
en zij vaak nagefloten wordt.
Soms staan de kerels in een rij,
vergapen zich aan haar kledij,
maar kom vooral niet dichterbij.
Dan snauwt ze stekelig: ‘Fuck off!’
Ze is nu eenmaal kort van stof.
Huisjesmelker
Een nieuwe lichting nijvere studenten
koos Amsterdam als kekke kennisbron:
een bruinebonenfan uit Bartjes Drenthe,
Zeeuws meisje en een nerd uit hartje Twente,
op zoek naar fun en wetenschapsjargon.
Ja, zelfs uit ver gelegen continenten,
uit landen als Sri Lanka en Gabon,
verscheen een keur van abituriënten,
beschikkend over mooie I-Quotiënten.
Maar niemand vond een huurflat of pension.
Mijn woning krijgt steeds meer compartimenten,
garage, kelder, vliering en balkon,
een achtertuingazon voor zeven tenten.
Zo plaats ik twintig jongeren (solvente!)
plus één, na splitsing van de rooksalon.
Maar denk nu niet: hij doet het voor de centen.
Dan was ik als bankier of drugsbaron
wel toegetreden tot de delinquenten,
nee, ik ontzorg de hoog-intelligente
pupil uit Holwerd of Heraklion.
Er klussen lagelonenassistenten
in mijn resort, dichtbij het Parthenon.
Ik kan nu zonnen in de Griekse lente
en weet wat ik mijn huurders in ga prenten:
Diogenes was happy in een ton.